بهانه...

همه ما در خیلی چیزها مشترکیم... تفاوتهای ما انسانها برخلاف انچه که فکر میکنیم زیاد نیست... بلکه استعداد بزرگنمایی کردن تفاوتها در هر کسی متغییر هستش... و دوست داره خودش رو متفاوت از دیگران نشان بده... همه ما یه ابزارهای مشترک داریم.. مثل قلب و روح.. پس گاهی دردهای مشترکی هم خواهیم داشت... اگر غیر از این بود.. دیگر هیچکس کسی را نمی بوسید.. کسی کسی را اغوش نمیکشید...کسی برای کسی دلتنگ نمی شد.. و ...

من تند خو و بُرَّندهِ نبودم...
اما هرکس به من نزدیک شد از سمت شکسته ام مرا به آغوش کشید...

...
خطاب به تو
... این تقصیر من نیست که کسی مرا دوست بدارد...

- چرا دیگه شعر نمیگی؟

+ من دستانش را گرفته بودم...

- کمی سکوت کرد.. دوباره پرسید: چرا دیگه شعر نمیگی؟

+ اورا به آغوش کشیدم.... نمیدانست تمام شعرهای من است دست، آغوش و گیسوانش...

آدمها قرار نیست تا ابد کنار هم بمونن...ولی داغ و زخم بعضی رفتنها تا ابد با انسان می مونه...
چیزی که منو اذیت میکنه این نیست که من نمیبینمش یا اینکه نمیتونم باهاش حرف بزنم...

من از این رنج میبرم که دیگه فرصت اینو پیدا نمیکنم تا دوباره کسی رو به این شکلی و با این شدت دوست داشته باشم....

#چقدر دلم تنگت میشه وقتی موهای خرمایی تو یادم می افته...